Διανύουμε μια εποχή έντονης κοινωνικής δυσαρέσκειας και αβεβαιότητας για το τι μέλει γενέσθαι στο αύριο. Η αγανάκτηση είναι διάχυτη ανάμεσα στις τάξεις των πολιτών της Βέροιας για το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, μια αγανάκτηση που αγγίζει τα όρια της κοινωνικής αδιαφορίας και της απέχθειας για την πολιτική. Είναι κοινός τόπος η απαξίωση του πολιτικού συστήματος από τους νέους, που σκέφτονται να το εκδικηθούν αδιαφορώντας και απέχοντας.
Αδιαμφισβήτητα, υπεύθυνοι για το φαινόμενο αυτό είναι η αρνητική λειτουργία και ο εκχυδαϊσμός της πολιτικής ζωής, που παρουσιάζει έντονα συμπτώματα εκφυλισμού. Ωστόσο, η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι χειραγώγηση, είναι απραξία, είναι μεμψιμοιρία, είναι δειλία, είναι παρασιτισμός, είναι συνενοχή, δεν είναι απάντηση στα προβλήματα της κοινωνίας, δεν είναι ζωή. Η αδιαφορία του μη συνειδητοποιημένου πολιτικά ατόμου, που δεν βασίζεται στις δικές τους δυνατότητες και κυρίως στην δύναμη της συλλογικής προσπάθειας για την αντιμετώπιση των κοινωνικών ζητημάτων, αποτελεί «βούτυρο» στο «ψωμί» των «επαγγελματιών» της πολιτικής.
Κατά συνέπεια, όταν οι πολίτες παρακολουθούν παθητικά τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, λαμβάνονται αποφάσεις που αφορούν τους ίδιους ερήμην τους και δεν ανανεώνεται η αποτελματωμένη πολιτική ζωή, τόσο στο επίπεδο προσώπων, όσο και στο επίπεδο ιδεών. Παράλληλα, δεν επιλύονται τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, δεν προοδεύει το κοινωνικό σύνολο, ενώ υπονομεύεται το δημοκρατικό πολίτευμα, που προϋποθέτει ενεργή συμμετοχή των πολιτών.
Αδιαμφισβήτητα, υπεύθυνοι για το φαινόμενο αυτό είναι η αρνητική λειτουργία και ο εκχυδαϊσμός της πολιτικής ζωής, που παρουσιάζει έντονα συμπτώματα εκφυλισμού. Ωστόσο, η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι χειραγώγηση, είναι απραξία, είναι μεμψιμοιρία, είναι δειλία, είναι παρασιτισμός, είναι συνενοχή, δεν είναι απάντηση στα προβλήματα της κοινωνίας, δεν είναι ζωή. Η αδιαφορία του μη συνειδητοποιημένου πολιτικά ατόμου, που δεν βασίζεται στις δικές τους δυνατότητες και κυρίως στην δύναμη της συλλογικής προσπάθειας για την αντιμετώπιση των κοινωνικών ζητημάτων, αποτελεί «βούτυρο» στο «ψωμί» των «επαγγελματιών» της πολιτικής.
Κατά συνέπεια, όταν οι πολίτες παρακολουθούν παθητικά τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, λαμβάνονται αποφάσεις που αφορούν τους ίδιους ερήμην τους και δεν ανανεώνεται η αποτελματωμένη πολιτική ζωή, τόσο στο επίπεδο προσώπων, όσο και στο επίπεδο ιδεών. Παράλληλα, δεν επιλύονται τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, δεν προοδεύει το κοινωνικό σύνολο, ενώ υπονομεύεται το δημοκρατικό πολίτευμα, που προϋποθέτει ενεργή συμμετοχή των πολιτών.
